Πυραμίδες στην Ελλάδα

Τα πυραμιδοειδή κτίσματα που ανακαλύφθησαν κατά καιρούς από Έλληνες και ξένους ερευνητές ειναι τα ακολουθα:

Πυραμίς του Αμφείου (Θήβα)
Πυραμίς του Ελληνικού (εις το Κεφαλάρι Άργους)
Πυραμίς του Λυγουρίου (Επίδαυρος)
Πυραμίς της Καμπίας (Νέα Επίδαυρος)
Πυραμίς της Δαλαμάναρας
Πυραμίς εις την Σικυώνα (Άργος)
Πυραμίς εις τα Βιγλάφια (Νεάπολη Λακωνίας)

Δυστυχώς όλα τα προαναφερθέντα κτίσματα είτε έχουν υποστεί καταστροφές εκ θεμελίων, είτε στο μεγαλύτερο τμήμα αυτών, ως αποτέλεσμα πιθανότατα του μεσαίωνα και των μετέπειτα εποχών του, και της κουλτούρας του, δηλ. (τον αφορισμό της επιστήμης και το εις έδαφος φέρειν των αρχαίων Ελληνικών κτισμάτων!!!) Ως εκ τούτου η πυραμίς της Σικυώνας είναι πλέον ανύπαρκτη έχοντας μόνο ως ανάμνηση μια απεικόνηση του Τζον Σ. Φενέ του 1877. Το ίδιο συμβαίνει και με της Δαλαμανάρας όπου εκθεμελιώθηκε είτε δια των αναγκών της εκκλησίας του Αγ. Γεωργίου που είναι δίπλα στο σημείο όπου έπρεπε να ατενίζει κάποιος την πυραμίδα, είτε από τον κάποιον Τούρκο που έκτισε τον πύργο του, είτε και από τα δύο. Της Βιγλάφειας έχει ισοπεδώθει επίσης και τα όποια υπολείματα κείτονται στην γύρω περιοχή και στην τοιχοποιία των διπλάνων μαντριών και αποθηκών. Εις την Καμπία τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα αφού έχουν απομείνει δομοί σε ύψος 1 – 2 μέτρων σε κάποιες πλευρές.
Τέλος θα αναφερθώ στα πυραμιδοειδή του Ελληνικού του Λυγουρίου και του Αμφείου διότι αυτές συγκέντρωσαν τα φώτα της δημοσιότητος και διαμάχης...

Πυραμίς Αμφείου : Διαφορετική από τις υπόλοιπες λόγω της βαθμιδωτής κατασκευής της. Ανεκαλύφθει και η ανασκαφή της διεξήχθει τα έτη 1971-1973 από τον αρχαιολόγο κ. Θεόδορο Σπυρόπουλο. Το 1981 τελείωσε την μελέτη του και εξέδωσε τον δυσεύρετο πλέον τόμο Αμφείον. Θαυμαστή κατασκευή με πολλές και σημαντικές λεπτομέρειες, αλλά θα μείνουμε στα πιο σημαντικά στοιχεία.

• Ομοιάζει πολύ με την Αιγυπτιακή πυραμίδα του ζόζερ, λόγω όπως προείπα της βαθμιδωτής πλίνθινης κατασκευής της. Έχει 3 ξεχωριστές βαθμίδες ενώ στην κορυφή βρίσκεται ταφικό μνημείο.
• Έχει πολλές στοές και σήραγγες στο εσωτερικό κάτω από το τάφο, φθάνοντας συνολικά το πυραμιδοειδές περίπου τα 15-20 μέτρα ύψους.
• Η πυραμίς του ζόζερ χρονολογείται το -2600 και του Αμφείου περίπου το 2.700 - 2.500 π.χ. σύμφωνα με τον κ. Σπυρόπουλο.
• Στο ταφικό μνημείο τα σημαντικότερα ευρήματα ήταν λείψανα ανθρωπίνων οστών και χρυσά κοσμήματα όπου στη βάση τους σχηματίζονται διπλές αντιθετικές σπείρες. Βάση της παραδοσεώς μας και σε συνάρτηση με τις μελέτες απεφάνθη ο κ. Σπυρόπουλος ότι είναι ο τάφος του Ζήθου και του Αμφίωνος, των μυθολογικών Διόσκουρων!

Υπό το βάρος αυτών των στοιχείων ενεργοποιήθηκαν άμεσα οι κρατικοί μηχανισμοί και σταμάτησαν απότομα κάθε εργασία. Μπάζωσαν την είσοδο της πυραμίδας, βγήκαν χωρίς επαρκή στοιχεία άλλοι αρχαιολόγοι όπως ο κ. Αραβαντινός και την χρονολόγησε πολύ νεότερη, ενώ ειπώθηκε ότι διεκόπησαν οι εργασίες λόγω του ότι θα χρειαζόταν αρκετά εκατομμύρια ευρώ δια να γίνει αποπεράτωση του έργου, ενώ ο κ. Σπυρόπουλος το υπολόγιζε σε 700.000 ευρώ. Το τελειωτικό χτύπημα ήταν όταν δενδροφυτεύτηκε ο λόφος από τους προσκόπους. Έτσι λοιπόν άλλο ένα Αρχαιοελληνικό εύρημα θάφτηκε χωρίς να συνεχιστούν εις βάθος οι έρευνες δια την εξαγωγή πιο ασφαλών συμπερασμάτων...!!!

Πυραμίδες Ελληνικού και Λυγουρίου : Τις πυραμίδες αυτές δεν τις συμπεριλαμβάνω μαζί μόνο διότι έχουν κατασκευαστικές ομοιότητες, αλλά διότι ήταν και οι μοναδικές που χρονολογήθηκαν και επιστημονικά...!
Η πιο καλά διατηρημένη Ελληνική πυραμίδα είναι του Ελληνικού. Μάλιστα σε μια πλευρά του το ύψος έφτανε τα 3,40 μ. ενώ το πλάτος της εισόδου μετρήθηκε 1,35 μ σχηματίζοντας λάμδα Λ. Βρίσκεται πάνω στον αρχαίο δρόμο από το Άργος στην Τεγέα και ο Παυσανίας τα ονομάζει ως ‘’Πολυάνδρια’’. Είναι λαξευμένη και όχι βαθμιδωτή και αρκετά στοιχεία και φωτογραφίες είχαν φέρει εις το φως της δημοσιότητος από παλιά ο κ. Αρβανιτόπουλος (1916) και μετέπειτα οι αρχαιολόγοι της Αμερικάνικης σχολής κλασσικών σπουδών Αθηνών. Βρέθηκαν αρκετά αγγεία στην περιοχή και βάση αυτών χρονολογήθηκε το -4ο αιώνα. Όμως και εδώ οι νεοελληνικές βαρβαρότητες δεν έλλειψαν όπως ανέφερε στο περιοδικό Αρχαιολογία ο Βασ. Δωροβίνος. Χαρακτηριστικά λέει ότι το 1978 κτίστηκε σε απόσταση 100 μέτρων εκ της πυραμίδος χριστιανικός ναός από τον μητροπολίτη Αργολίδος κ. Δεληγιαννόπουλο. Μάλιστα ήταν ο 2ος !!! του μικρού οικισμού του Ελληνικού χωρίς καν να γεμίζει ο πρώτος!!! Τα τραγελαφικά συνεχίζονται... Το 1981 ο Πρόεδρος του οικισμού (υιός του μητροπολίτη παρακαλώ...!!!) έδωσε εντολή και μπουλντόζες ξήλωσαν μέρος του λόφου όπου κείτεται η πυραμίς... δια την κατασκευή ποδοσφαιρικού γηπέδου...!!!!!! Ελλάς στο μεγαλείο σου!!!!!

Η πυραμίς του Λυγουρίου βρίσκεται στους πρόποδες του Αραχναίου όρους δυτικά του ομώνυμου χωριού. Η καταστασή του δεν είναι τόσο καλή αφού έχουν σωθεί λίγες μόνο σειρές από τους λαξευμένους λίθους. Οι περισσοτέρες βρίσκονται σε κατασκευές στο χωριό αλλά και σε μια βυζαντινή εκκλησία της Αγ. Μαρίνας!!!!! λίγα μέτρα από την πυραμίδα.

Όπως προείπα η μοναδική επιστημονική χρονολόγησης εις τις δύο πυραμίδες έλαβε χώρα
Α). Εις το εργαστήριο Πυρηνικής Χρονολογήσεως του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου.
Β). Εις το εργαστήριο Αρχαιομετρίας του ΕΚΕΦΕ – Δημόκριτος. Οι διακεκριμένοι ακαδημαικοί οι οποιοί μετείχαν ήταν ο κ. Περικλής Θεοχάρης, ο κ. Ιωάννης Λυριτζής και ο κ. R.B Galloway.

Τα αποτελέσματα ήταν άκρως εντυπωσιακά.

• Η χρονολόγηση μέσω της μεθόδου της θερμοφωταύγειας έδειξε δια την πυραμίδα του Ελληνικού 2.720 π.χ +- 580 έτη, του Λυγουρίου 2.100 π.χ +- 610 έτη. Αποδείχθηκε δε ότι η πρώτη μέτρηση η οποία είχε δείξει χρονολόγηση (4ο αιώνα π.χ) έγινε σε ύστερα κεραμικά αντικείμενα που είχαν βρεθεί μέσα στην πυραμίδα...
• Από κεραμικά αντικείμενα που βρέθηκαν εις την βάση της πυραμίδας τα οποία δια της μεθόδου της γεωφυσικής διασκοπήσεως βρέθηκαν ότι ανέρχονται περι του 3.000 π.χ.
• Χρονολόγηση του τείχους των Μυκηνών 1.100 π.χ. +- 180 έτη. Επαλήθευσή του με την επίσημη χρονολόγηση των αρχαιολόγων περί του 1.280 π.χ! Έτσι φαίνεται ξεκάθαρα ότι η συγκεκριμένη διαδικασία χρονολόγησης είναι σωστή.
• Οι κλίσεις των εδρών και των ακμών της πυραμίδας του Ελληνικού φανερώνουν την ύπαρξη της χαρακτηριστικής γωνίας της διευθύνσεως του υδροστατικού άξονος. Η εν λόγω γωνία των 54,74 μοιρών, αντέχει σε πολύ υψηλές πιέσεις, ενώ στις πυραμίδες της Αιγύπτου είναι τυχαίες.
• Υπολογίστηκαν οι προσανατολισμοί των 2 πυραμίδων σε σχέση με τον αστερισμό του Σειρίου. Βρέθηκε ότι κοιτάνε προς το Σείριο και ότι κατασκευάστηκαν περίπου με 500 έτη διαφορά δια αυτόν τον λόγο.